Poetry

Rustende Qlimax

Voel de rust, het blust de spanning tot een kus, 
Stel je gerust, haast & spoed geeft je momenten niet terug, 
De start is stug, je hart klopt vlug, me vaart gaat stuk, 
Verlaag de tempo zodat je gaat verlangen naar je lust. 
 
Sluit je ogen & we brengen ’t verre van verre, 
besluit vermogen hoe we passeren langs de sterren, 
het gevoel dat stroomt als water langs de bergen, 
langzaam zakkend tot grenzend verleggend. 
 
Begin is gemaakt, we houden ’t open & bloot, 
Onmogelijk droog zonder slag of stoot, 
Het punt staat hoog, maar we houden ’t laylow, 
Vocht dat druipt van ’t lichaam tot diep in de goot. 
 
We houden ons groot, als een schipper in nood, 
Het breken van de qlimax als de laatste voor ons dood, 
De gedachte dat ’t passeert, ik zie ’t aan je ogen, 
Nadat ik je aankijk wanneer het punt eenmaal is gekomen.